In 2006, op 41-jarige leeftijd, werd ik voor het eerst ziek. Ik had een triple-negatieve tumor in beide borsten. Dit leidde tot een tumorectomie aan zowel de linker- als de rechterkant, waarbij respectievelijk 6 en 9 lymfeklieren werden verwijderd, gevolgd door 6 chemotherapiesessies en radiotherapie. Ik herstelde redelijk goed en ging verder met mijn leven, in de overtuiging dat het een toevallig voorval was.
Zeven jaar later, in 2013, kreeg ik een recidief aan de linkerkant – opnieuw een triple-negatieve tumor. Ik kreeg te horen dat mijn aangetaste borst verwijderd moest worden. Na de amputatie van mijn linkerborst onderging ik opnieuw 6 chemotherapiesessies.
Op dat moment vroeg ik een genetische test aan, die positief bleek te zijn: ik ben draagster van de BRCA1-mutatie. Mijn ouders lieten zich ook testen, en het bleek dat mijn vader de mutatie had. Hij overleed in 2019 aan een agressieve prostaatkanker die te laat werd vastgesteld. Hij had uitgebreide botmetastasen.
Zes maanden na het einde van de chemotherapie onderging ik een preventieve mastectomie aan de rechterkant en een preventieve ovariectomie.
Ik kwam er erg verzwakt uit en heb nog steeds veel lichamelijke gevolgen. Maar ik ben in leven!
Ik betreur diep dat niemand in de medische wereld me ooit heeft geïnformeerd over het feit dat ik drager kon zijn van een genetische mutatie. Ik was niet goed op de hoogte, en een organisatie zoals BRCA+ had een groot verschil kunnen maken voor mij.
Daarom wil ik, op mijn manier en binnen mijn mogelijkheden, bijdragen aan een betere zorg en begeleiding voor mensen met een genetische mutatie. Daarnaast wil ik het brede publiek informeren over erfelijke kanker. Als ik op deze manier mijn steentje kan bijdragen, dan doe ik dat met plezier.
BRCA+ Network asbl
